All we have is now!

Vaak stellen mensen mij de vraag hoe ik het allemaal volhoud. Waar ik de energie vandaan haal om weer bij die verjaardag op te komen draven of wat mijn drijfveer is om als een van de weinige op de dansvloer zo enorm los te gaan. ‘Hoe sta jij op?’ ‘Hoe kan jij nog make-up doen, leuke kleding aan en je schouders er weer onder zetten?’

Ik vind dat soms confronterende maar ook goede vragen. Daar word ik door getriggerd, krijg ik tranen van in mijn ogen en tegelijkertijd kan ik daar weer uren over filosoferen. Het analyseren van zo’n vraag en er echt een goed antwoord op geven heeft dan ook tijd nodig.

Je krijgt de kracht

Ik heb er eens op zitten broeden en ten eerste kwam ik erachter dat mensen over het algemeen erop gemaakt zijn om door te gaan. Je krijgt de kracht voor hetgeen wat je meemaakt. Ik geloof erin dat ieder ander die in hetzelfde schuitje zou zitten, óók door zou gaan. Ieder op zijn eigen manier weliswaar, maar altijd vooruit.

Je kan namelijk niet stil blijven staan want de gehele wereld draait door. Tuurlijk lig je, wanneer je vreselijk nieuws krijgt, er even helemaal vanaf. Maar je staat weer op. Je kruipt onder je deken vandaan en trekt de wijde wereld weer in. Ik weet namelijk dat als ik blijf liggen onder die ‘snuggie’ dat de wereld voor mezelf er ook niet beter op wordt. Gelukkig houd ik teveel van het leven om mijn (misschien wel) laatste weken/maanden/jaren door te brengen in mijn slaapkamer of op de bank. Dus raap ik mijn shit weer bij elkaar en sta ik weer op!

Mijn lijfspreuk

Het ‘All we have is now’ gevoel (mijn lijfspreuk vanaf dag 1) komt dan zo sterk naar boven zodat ik de kracht weer vind om erop uit te gaan. ‘Nu voel ik me nog goed genoeg om te wandelen, dus ik ga wandelen’. ‘Nu voel ik me nog goed genoeg om te gaan reizen, dus dat doe ik nu!’ ‘Nu voel ik me even wat meer moe, dus ik blijf even wat langer liggen…. ‘ Het is dus echt een kwestie van voelen en luisteren naar mijn lichaam.

Maar ook komt er bij mij vaak een ‘Rebellen’ kant naar boven wanneer ik weer slecht nieuws gekregen heb. Een gevoel van: HOE kan ik nu écht het leven met beiden handen pakken? Vaak ga ik dan een stuk lopen en even de natuur in. Schreeuwen, dansen, gek doen etc.

Laatst ging ik een stuk wandelen bij een groot bos hier in de buurt. Ik kwam toen uit bij een groot maisveld waar mijn ‘Rebellious mind’ het overnam van mijn verstand. Ik bedacht me: wat nou als ik gewoon keihard dat maisveld in ren zonder shirt? WHO CARES!? Gewoon even gek! Even uit je comfortzone en het leven pakken! Zwaaien met je shirt boven dat maisveld en roepen: IK HEB HET LEVEN! Dat maakt dat ik me even niet meer ziek voel en dus het leven pak in het hier en nu!

Je bent er als gewoon mens niet op gemaakt om stil te staan. Je gaat door. Misschien soms tegen beter weten in. Maar je doet het. Met alle liefde die je in je hebt.

Liefde is alles

En daarmee komen we voor mij meteen op het tweede aspect waar ik voor wil blijven ‘vechten/strijden’ (ik vind het vreselijke woorden want het is naar mijn idee namelijk echt een TE oneerlijke ‘strijd’ die iedere kankerpatiënt levert) dus ik noem het liever: ‘waar ik voor wil blijven (over)leven’ en dat is de LIEFDE.

Liefde in de grootste zin van het woord. Liefde voor de mensen om me heen; liefde voor de natuur, liefde voor de leuke dingen die in het vooruitzicht liggen, liefde voor mijn allerliefste Markie, liefde voor mijn zwangere zus die een heel mooi kindje op de wereld gaat zetten, liefde voor mijn allerliefste kleine neefjes die mij heel veel vreugde geven, liefde voor het nieuwe huis van mijn middelste zus die stapje voor stapje steeds mooier wordt, liefde voor mijn lieve mama die het leven met beide handen vastgrijpt als kersverse weduwe en die er vaker op uit is dan alle drie haar dochters ;-). Maar ook liefde voor mijn stoere zwagers die allebei sterke schouders hebben om mijn zusjes te blijven troosten, te beschermen waar ze kunnen en ze mijn zussen nog steeds zo mooi laten stralen. Liefde voor iedereen om me heen die mij (en ik hen) een warm hart toedraagt.

Liefde draagt

Liefde draagt en laat je ten volste leven wanneer je het met alles in je durft te voelen. Ik vond het vroeger wel eens moeilijk om liefde volledig toe te laten maar naarmate ik dat steeds meer durf merk ik dat dat echt het allermooiste is wat er bestaat.

Onvoorwaardelijke liefde kan je bergen doen verzetten. Ook al lijken ze soms zo enorm groot wanneer je ervoor staat.

In mijn ogen is dit mijn allergrootste drijfveer:

Als je echte liefde ervaart, geeft en het kan ontvangen, verlies je nooit de strijd of het gevecht, je overwint ALTIJD!