Een laatste reis met het hele gezin

Een laatste reis met het hele gezin. Dat was de wens van mij, toen ik hoorde dat ik ongeneeslijk ziek was en wist dat mijn vader niet meer lang te leven had. Ik kreeg begin april ’18 te horen dat ik uitgezaaide borstkanker had en papa kreeg eind april ’18 te horen dat ze helaas niks meer voor hem konden doen in het UMC in Utrecht. Het laatste stuk van zijn leven dus voor papa.

Ik kwam vanaf mei ’18 bij mijn ouders in de Betuwe wonen omdat ik het onzin vond om heel wat euro’s aan mijn huisje in Utrecht te besteden terwijl ik van dat geld ook nog mooie reizen kon gaan maken.

Curadise here we come

We vonden het allemaal erg spannend om zo’n lange vliegreis met pap te maken want wat nou als er onderweg iets gebeurd in het vliegtuig met hem? Kan papa nog wel zo’n groot stuk lopen op Schiphol? Moeten we niet alvast een goede oncoloog opzoeken in Curacao voordat we straks daar staan en niet weten waar we naartoe moeten?

Pap was heel nuchter: ‘Als jullie allemaal zo moeilijk gaan doen en me bij wijze van spreken nu al begraven, dan ga ik niet eens meer mee’! En daar had ie natuurlijk ook weer gelijk in. We hebben uiteindelijk een rolstoel gehuurd voor op de vliegvelden en zo gingen we voorbereid op reis.

Mooie strandjes en bouwden zandkastelen

Ik had samen met mijn zus en zwager een auto en wij gingen dan ook bijna elke avond/dag wat doen. We gingen naar mooie strandjes en genoten van het weer. Op het strand bouwden we zandkastelen met de tweeling en dronken we lekkere Amstel brights.

Voor het eerst zagen mijn zussen papa ook van zo dichtbij. Ze zagen dat hij enorm achteruit was gegaan en veel sliep. Hij zat vooral veel binnen en deed zijn shirt ook niet meer uit op een strand. Hij had een behoorlijk dikke buik gekregen van de kanker die daar zat en had daar zichtbaar ook last van.

In de avonden probeerden we altijd samen te eten in het restaurant in het hotel. Pap nam altijd een kleine hoeveelheid. Een kinderportie en dan eigenlijk nog veel minder dan dat. Het was schrijnend om te zien dat hij de kleine jongens niet meer op zijn schoot kon verdragen. Dat deed zeer aan zijn benen, die enorm dun en pijnlijk waren geworden door de vele chemo’s die hij had gekregen.

s’Avonds in mijn bed kwamen de tranen

Vaak heb ik ’s avonds in mijn bed tranen gelaten. Omdat ik mijn sterke papa zo enorm achteruit zag gaan. Overdag liet ik dit niet al te veel merken omdat ik ook wist dat hij wilde dat we allemaal enorm van deze trip zouden genieten. We hebben er samen een onvergetelijke tijd gemaakt en genoten van het samenzijn.

Eenmaal thuis is mijn vader twee weken later overleden. Hij heeft deze reis dus echt op zijn tandvlees gedaan. Respect heb ik voor mijn vader gehad en die blijft met elke herinnering aan hem alleen maar groeien. Hij heeft echte levensgenieters van ons gemaakt en hij zal voor altijd in onze hartjes voortleven. We nemen hem voor altijd met ons mee.