Elke dag weer …

Mama vertelt:

Wat doet het pijn je kind zo te zien!  Je ziet de strijd die ze elke dag levert!

Je bent zo blij als ze lachend binnen komt. Je bent zo blij als ze uitbundig knuffelt met haar kleine neefjes. Je bent zo blij als we een mooi gesprek hebben.

Ze doet gewoon haar dagelijkse dingen, maar o wat beïnvloedt deze ziekte haar. 

Je kunt niet iedere morgen gewoon opstaan. Het dendert meteen je hoofd binnen! Dat is al bij mij, dus hoe moet dat bij haar zijn….Daar sta je niet bij stil:

Je kunt niet alles gewoon “doen”. Soms is de radio aan al te veel. Soms is luisteren naar iemand te veel. Lopen, fietsen, liggen zelfs soms….Alles maakt je moe! 

Dan twijfelt ze nog aan de kuur die ze nu weer heeft gekregen…wat gaan die pillen nu weer doen? Ze slikt ze, maar gaat het helpen? Durft ze nog te vertrouwen?

Ze heeft goede en minder goede dagen. Ze moppert en lacht; ze vloekt en maakt geintjes. Ze ziet de hele wereld om haar heen gewoon doorgaan, maar zij wacht af….

Gelukkig is ze weer plannen aan het maken: Ibiza -reisje gehad met haar lieve vriendin en dan komt ze binnenkort weer terug uit Zuid-Afrika.  Haar grote droom! Goed zo lieve schat, dat je dit allemaal doet! 

Hoe weet ik dit allemaal? Omdat ze gelukkig nog veel vertelt tegen haar moedertje. En ze geeft me raad, zoekt meubels mee uit; koopt bordjes voor me en ik koop dan een heel servies erbij omdat het zo leuk is en zij het leuk vindt. Ze plaagt me, ze verbetert me, een nieuwe telefoon wordt aangeraden…. Doe maar schat, zorg maar voor je moeder en ik voor jou; gewoon omdat we van elkaar houden…..

Liefs, Francien