Even je fantasie gebruiken…

Het voelt soms zo enorm als een dikke drakenkoning met flinke stekels. Een vieze, akelige draak die elke 3 weken weer om de hoek komt kijken. Een enorme dikke eindbaas die me op wil vreten, waar ik heel erg tegenop zie, die ik na een keer vechten nóóit meer tegen wil komen en die ik het liefst omzeil.

Het voelt bijna alsof ik Mario of Luigi ben die weer in het kasteel belandt is waar die eindbaas weer op me zit te wachten. Die Super Mario in mij gaat die Chef eens even laten zien wie hier de baas is!! Don’t come any closer you bastard!!! Ik pak je, ik verslind je en ik duw je koppie onder, gekke DRAAK! BAM!

Soms heb ik, als real life Mario, ook even mijn special tools nodig om Chemo-eindbazen te verslaan. Als ik ‘het’ even zou mogen vergelijken met Mario Kart, dan zou ik bananen gooien! Dan ik zou mijn chemo Bastard, die heel close achter me rijdt, graag willen laten slippen over mijn bananenschilletje. Zodat hij na zijn slippartij even zwaar achter me blijft (het liefst voorgoed) en ik als het ware hem zwaar op de feiten vooruit loop.

Als ik het zou vergelijken met Super Mario Bros dan zou ik mijn ‘bloemetje’ in willen zetten. Zodat ik kan schieten met vuurbolletjes. Daar maak ik levende, mens-etende chemoplanten mee dood. Daar maak ik rare chemo-eenden mee kapot en gekke chemo-paddenstoel-rakkers plat.

Bij Super Mario Bros kan hij ook in een beertje veranderen. Dan wordt ie als je op Y of X drukt onzichtbaar. En kan je even niet geraakt worden door een gek Chemofiguur. Weuwww!!! HOE fijn zou dat zijn. You don’t see me maar ik ben er toch! JA! Dat zou ik best wel eens in willen zetten als ik me weer eens heel slecht voel. Want eigenlijk wil ik dan wel gezelschap maar niet teveel kletsen. Dus een onzichtbaar beertje zou ik soms best wel eens waarderen.

Ook kan hij in de Bros versie van de Wii een helikopter op zijn hoofd plakken en dan vliegt ie zo meters, wat?! KILOMETERS vooruit. Zelfs kan hij met deze helikopter soms even naar de wolkjeswereld. Daar is het mooi, daar is het zacht, daar is de muziek anders en langzamer. Ik zou soms ook wel eens zo’n helikopter op mijn petje willen zetten. Even lekker vliegen, super sprongen kunnen maken naar andere (lees: betere) tijden en gekke chemomannetjes overslaan.

Zo jongens, ik zit er even helemaal in! In die Super Mario wereld! Wauw, die wereld is eigenlijk nog niet eens zo slecht…

Ik hoor je denken: “Hey maar Karlijn, Koekoek! Je leeft niet in een Mario-wereld”. Helemaal waar! Ik was er zelf ook al achter. Super leuk natuurlijk dat ik nu mijn chemotraject vergelijk met een onwijs vet spel. Maar jammer joh… Dit is geen spel, Harry! (zo noem ik mezelf als ik me even toe wil spreken). Dit is de HARDE realiteit en je hebt geen bananen, geen bloemetje of je kan jezelf niet veranderen in een onzichtbaar beertje. (Alleen met Carnaval, want dan kan én mag alles! Maar dat is weer een ander verhaal).
Oke, doei! Dit was mijn verhaal weer… Even niet te zwaar. Want het is al zwaar zat!

Voor nu heb ik serieus enorme zin gekregen om een potje Mario Kart te gaan spelen.. Dus dat ga ik ook maar even doen.

Ciao bello’s en bella’s!

Liefs,