Hoe het begon…

Mama vertelt:

14 oktober 2016, 26 jaar oud, kreeg mijn jongste dochter Karlijn, te horen dat het knobbeltje wat ze in haar borst had gevoeld, niet goedaardig was. Eigenlijk wisten we allebei wel dat het foute boel was, maar gingen toch met z’n tweetjes op pad. Toen we de uitslag hoorden, zakte de grond onder onze voeten weg! Gaat dit over mijn dochter? Is dit voor mij bedoeld? Totaal wazig verlieten we het Diaconessenziekenhuis op weg naar troost bij haar zusjes….

Een biopt had ze de week ervoor al gehad; nu volgde een gesprek met verpleegkundige en die zette een heel parcours van afspraken voor haar uit, het balletje begon te rollen.

Van bloedonderzoek bij elke afspraak tot chemo op de dagbehanmdeling, van DNA onderzoek met de hele familie tot een levensveranderende operatie . Nog steeds is ze met allerlei onderzoeken bezig. Scans, puncties en laatst een zeer pijnlijk biopt van de lever.

Wat ze moest ondergaan in de afgelopen jaren is niet te beschrijven in woorden. Toch doet ze het , telkens weer, met gezonde zenuwen in haar buik en een van ons aan haar zij! We zijn tot nu toe mee geweest naar diverse ziekenhuizen in Tiel, Utrecht en Amsterdam. We hebben geknuffeld, liters traanvocht vergoten, gelachen, gedanst en willen vooral positief met elkaar blijven!

Wat ze ook heeft gedaan is schrijven. Van een bijdrage leveren aan Jongborstkanker.nl waar ze blogs voor schreef, tot interview voor het blad Vrouw . Prachtig was het dat we uitgekozen werden in januari 2017 om een mooie reis naar ‘ons’ Comomeer te maken met het programma Puur Geluk.

Nu is ze met Mark, haar vriend, een website aan het maken, E-nuf.nl, waar ze alles op zet wat met haar ziekte te maken heeft.

Ze tekent bij de creatieve therapie, gaat naar yoga en acupunctuur, ze danst en koopt graag kleding, en vooral …ze reist graag!! Met vriendinnen naar Toscane, Kroatie en Nice, met haar zussen naar Marokko, met mij naar Sardinie en met Mark naar Cuba. Haar grootste wens was om nog een keer naar Curacao te gaan en ook dat is gerealiseerd vorig jaar met het hele gezin. Twee weken later overleed haar vader, mijn man Eugene. In november 2016 kreeg ook hij de diagnose kanker , maar bij hem zat de ziekte in zijn darmen. Hij kon de zware strijd niet winnen helaas….

Ze draagt hetgeen wat haar overkomt als een tijger, een enorme Powervrouw, een optimistische krachtpatser! En ze is pas 29 jaar oud! Haar motto is: all we have is now….ze wil leven!!

Ik vind het een eer om over haar te schrijven: mijn sterke dochter Karlijn!!

Haar naam betekent Sterk, Dapper, Vrij !

Ik ben trots op haar en wil haar verhaal aan iedereen die het horen wil laten weten! Ze verdient het !!

Liefs, Francien