My birthday!

28-01-2020

Bloemen heeft hij voor me meegenomen. Dit keer voor mijn 30^ste verjaardag. Een gigantische bos met 29 rode rozen en één witte roos. Die witte roos heeft een dubbele betekenis; hij staat voor mijn nieuwe levensjaar maar ook omdat hij me zo ziet. “Zo speciaal als een witte roos in een veld met roze rozen”.

Wat een romanticus, die “aanstaande” van mij! In de ochtend had hij al voor me gezongen en een ontbijtje op bed gebracht. Als cadeau heeft hij een hotelovernachting gegeven in een van de mooiste hotels in Amsterdam, hier gaan we het weekend van Valentijn heen, precies een week voor onze bruiloft. 

Wat ben ik gezegend met zo’n lieverd naast me. Hij liet me in de ochtend, met mijn kleine slaperige oogjes al enorm stralen en lachen. We hadden lol omdat hij nog even een soort van dansje deed in MIJN ochtendjas waarbij hij op Spotify een vreselijk zoetsappige versie van ‘Happy Birthday’ had opgezet. Wat een gek!! 

Feest

In de middag kwamen mijn zus en mama nog even langs voor een taartje. Daarna gingen zij al richting het Agnietenhof (theater). Mijn zus had allerlei attributen meegenomen om mijn 30^ste verjaardag nog beter te vieren (lees: feesttoeters, feestbrillen en feestmutsjes). Met grote 30-ballonnen en de attributen kwam zij deze dag nog feestelijker maken. Ik lachte me rot toen zij zo voor mijn deur stond

Nadat we keihard hadden gelachen om de attributen knuffelden we elkaar even flink stevig. We huilden samen ook even, want god! Wat zijn we dankbaar dát we elkaar op deze dag van vandaag nog kúnnen omhelzen. Ze had een mega lieve kaart voor me geschreven en tijdens het lezen kreeg ik nog meer panda-ogen dan ik al had. Mijn mascara liep uit door de dikke tranen die er kwamen door haar lieve woorden. Wat een blessing, zulke mooie mensen naast me.

Vanavond, een speciale avond!

Even later ging naar de kapper. Ik wilde namelijk mijn haar mooi laten opsteken omdat ik in de avond iets HEEL bijzonders op de planning had staan: De Benefietavond, waar mijn zussen en vriendinnen al maanden mee bezig zijn om te organiseren. 

Toen ik van de kapper terugkwam, met mijn haren in de krul & een heleboel lak, waren mijn zussen en vriendinnen al druk bezig met de voorbereidingen in het theater. Mama, Mark en ik aten nog wat samen en gingen ons daarna klaarmaken voor de avond. Ik trok mijn glitterpak uit de kast die ik speciaal voor deze avond had aangeschaft. Glitteren en shinen, mag deze avond wel… vond ik!

Het gaat echt gebeuren!

Eenmaal aangekomen bij het Agnietenhof begon de spanning goed op te lopen. ‘Mijn god, het gaat gewoon echt gebeuren vanavond!!!’ bedacht ik me. Ik ontmoette Jordan Roy in de Foyer, hij die deze avond ook gaat optreden. Ook mijn oude buurman Han zag ik weer na lange tijd! Hij zal een mooi lied gaan zingen voor mij.

Ik mocht heel even spieken bij de soundcheck van Tineke Schouten en toen stonden de tranen al in mijn ogen. ‘Het is echt REAL! DIT GAAT ECHT GEBEUREN!’ bedacht ik me weer… ‘Al deze lieve mensen zijn er vanavond om een groot feest te maken, allemaal voor mijn 30^ste verjaardag!!! IK KAN HET GEWOON NIET GELOVEN!’

Achter de coulissen

In het draaiboek van de organisatie stond dat ik om 18.45u in de kleedkamer moest gaan zitten. Mijn zussen hadden dit bedacht zodat ik nog niet alle drukte meekreeg in de foyer. Ik vond dit wel goed bedacht… Ik had al spanning genoeg ;-)! 

Maar het betekende dus ook dat ik vanaf de coulissen het podium op moest komen. Ergens vond ik dit natuurlijk TE GAAF! Maar ik vond het ook rete-spannend! Die hele zaal zat vol en ik moest in mijn eentje op komen lopen. Gelukkig was Christel de Laat (die heerlijke humoristische vrouw die de avond presenteerde) hier goed op voorbereid en had zij de lichten van de zaal aan laten zetten door technici, zodat ik de mensen aan kon kijken in de zaal.

Ik werd met de eerste stap op het podium overdonderd door de hoeveelheid mensen. Ik schoot meteen vol. Vol tranen liep ik verder en zag ik zoveel liefdevolle koppies mij aankijken. Ze waren allemaal gekomen vanavond! Allemaal omdat ze een steentje bij wilde dragen…. ONGELOOFLIJK bijzonder!

Mooie optredens en werd zeer geraakt.

De avond werd geopend door Kilke van Buren, de beste vriendin van mijn zus met een engelenstem waar je U tegen zegt. Ze heeft natuurlijk het traject meegemaakt vanaf de zijlijn, als vriendin van Chantalle. Maar ook zij heeft het nodige meegemaakt en zong zo prachtig haar liedjes. Celine Dion & ‘Sprookje’ kwamen zo enorm binnen. Meteen had ik al tranen in mijn ogen….

Na Kilke kwam Sophie van der Stap, van “Het meisje met de negen pruiken”. Ze vertelde een kwetsbaar en mooi verhaal uit haar boek. De ene ging over het stukje in het ziekenhuis en de andere over een avond stappen met een van haar pruiken. Het contrast was zo goed voelbaar. Voor mij natuurlijk enorme herkenning… Want dat is nou eenmaal het leven van een kankerpatiënt; leven in contrasten. Het ene moment ben je een patiënt in het ziekenhuis en het andere moment sta je keihard te genieten en te dansen in de kroeg omdat je het leven wil vieren/plukken. 

Zelfgeschreven lied

Han van Eijk, mijn oude buurman, ook wel bekend van het Big Brother lied; ‘Leef’, zong een zelfgeschreven lied voor mij. Hij had dit gedicht geschreven voor mij toen wij Sinterklaas vierden samen een paar jaar geleden. Hij had van het gedicht een lied gemaakt en gevraagd aan het Metropole Orkest of zij hem wilde begeleiden. Het was zo’n kwetsbaar, liefdevol liedje geworden waardoor ik ook weer met een brok in mijn keel zat.

Na Han was het tijd voor wat feest, want het was tenslotte ook mijn verjaardag en dat moest ook goed gevierd worden. Jordan Roy nam de zaal lekker mee en we mochten allemaal gaan staan toen het liedje ‘fireball’ door de speakers kwam. De hele zaal ging los en volgens mij genoot iedereen hier enorm van! Met een lach op mijn gezicht heb ik even de zaal rondgekeken en ik zag allemaal mensen dansen, lachen en meedoen; Wat een FEEST!

Na de pauze

Na de pauze was het tijd voor Tineke Schouten. Ze zong een mooi en eerlijk lied waardoor ik geraakt werd. Ze liep af en binnen een paar minuten was zij van pure Tineke naar een typetje verwisseld. ‘De Leuterlijn’ was een groot succes en de hele zaal ging plat om de heerlijke grappen van deze prachtige caberetière. Lekker wat luchtigheid was ook fijn. 

Vlak na Tineke kwam Sharon Doorson met de prachtige ‘Rise up’ song waardoor ons gezin weer even teruggeworpen werd naar een aantal jaar geleden toen deze rollercoaster begon. Met het RTL 4 programma ‘Puur Geluk’ (zie ‘In de Media’ voor beeldmateriaal) werden we verrast en gingen we een paar dagen naar Italië. Daar was mijn vader ook nog bij. Herinneringen schoten ons om de oren en we stonden allemaal met tranen, inclusief mijn lieve mama & zwagers.

Sharon maakte er na dit nummer, waar zijzelf ook zichtbaar door geraakt was, nog een groot feest van! Wat een mooie vrouw stond daar te stralen op het podium. Ze kwam hier ook speciaal voor mij, om deze avond compleet te maken. Ik kon het amper allemaal geloven!

Geraakt tot op het bot

Zoals je kunt lezen ben ik er nog steeds vol van. Ik zou zo graag nog even terug willen spoelen naar deze avond. Deze mooiste avond van mijn leven. WIE kan dat nou zeggen? Een benefiet op je 30^ste verjaardag met ZOVEEL mooie en goede artiesten & zoveel mensen in de zaal!! Ik ben nog steeds sprakeloos dat mijn zussen en vriendinnen dit echt allemaal voor mij geregeld hebben.

Ik ben meer dan dankbaar dat ik dit mee heb mogen maken. Niet alleen deze benefietavond, maar ook mijn 30^ste verjaardag. Het was zo’n ongelooflijke angst die het met zich meebracht…. (‘misschien word je wel geen 30 meisje…’) Maar ik heb het toch geflikt!!! 

Bedankt als jij bij deze avond aanwezig bent geweest, dat is voor mij een heel mooi gebaar. Daar kan ik je niet genoeg voor bedanken!!!

Deze avond vergeten we allemaal nooit meer. Dit nemen ze me nooit meer af, wat er ook gebeurd. Met een dikke smile kijk ik terug op mijn 30^ste verjaardag…   Ik kan het amper nog geloven….. maar I’M FUCKING (DIRTY, FLIRTY,) THIRTYYYYYYY!!!!!!