Team Fuck Cancer!

Op 14 oktober 2016 kreeg ik de diagnose borstkanker. Een heel traject volgde met allerlei behandelingen: chemo’s, operaties, bestralingen en hormoontherapie. In die tijd ben ik gaan schrijven en heb ik foto’s en verhalen gedeeld op Instagram. Door Instagram kwam ik in contact met andere meiden in hetzelfde schuitje, meiden die hetzelfde meemaakten als ik. Ineens had ik lotgenoten, (het meest vreselijke woord ever) maar ik was zo blij want ik voelde me eindelijk niet meer zo alleen.

Instagram bracht ons samen

Doordat ik op Instagram mijn verhaal deelde, merkte ik dat er een groepje meiden ontstond rond dezelfde leeftijd als ik. Al snel maakten we een groepsapp aan en doopten we onszelf om tot ‘Team Fuck Cancer’.

We hadden steun aan elkaars verhalen. We deelden in de groepsapp lief & leed. Als iemand er doorheen zat, brachten de anderen weer een lach op het gezicht. Als iemand een goede bh gevonden had voor na de operatie werd dit ook gedeeld. Als er weer donsharen groeiden op één van de kale koppies werden deze foto’s al gauw verspreid in de app.

Live meetings

Ook spreken we in het echt af. Vaak ‘meeten in the middle’, want we wonen allemaal door het land verspreid. De ene in Groningen en Friesland, de andere in Papendrecht, Haarlem of Zoetermeer en ikzelf toen nog in Utrecht. Bij onze eerste live-ontmoeting was er meteen een klik en hebben we enorm gelachen. Allemaal korte koppies met een verhaal. We hadden aan een paar woorden genoeg en dat maakte de band direct zeer sterk.

Na elkaar vaker gezien te hebben werd Team Fuck Cancer steeds hechter en kwamen we vaker samen om weer eens lekker bij te kletsen. Een Van der Valk hotel langs de weg is nog steeds onze vaste plek om af te spreken; lekker makkelijk te bereiken voor iedereen met de auto (we zouden er eigenlijk eens een abonnement bij af moeten sluiten!).

Afscheid nemen viel zwaar

Helaas hebben we samen ook afscheid moeten nemen van één van onze lotgenootjes: Sanne. Zij stierf op 14 oktober 2017, precies een jaar later na mijn diagnose. We zijn allemaal naar Friesland afgereisd om haar een laatste eerbetoon te bewijzen. Dit was zeer intens en heeft een ongelooflijke indruk op ons achtergelaten.

Door deze verdrietige gebeurtenis merkte ik dat we nog meer naar elkaar toegegroeid zijn. Ik kan deze lieve meiden niet meer uit mijn leven denken. Ze zijn een soort van lot uit de (kanker)loterij.

We maken nog steeds hele mooie herinneringen met elkaar. We zijn al verschillende weekendjes weg geweest en hebben daar onvergetelijk momenten beleefd. “Ik noem geen namen hoor! maar Daan, ik denk dat ze je nog steeds zullen herkennen in Den Bosch 😉 “.

Trouwen met je vriendinnen, wie doet dat nou niet?

Met klap op de vuurpijl zijn deze lieve, prachtige, mega bijzondere meiden op hun knieën gegaan voor me. JA ECHT! Ze hebben me ten huwelijk gevraagd!

Daarover vertel ik je graag meer in de volgende blog: Octobride